“Μια διαφορετική οπτική από έναν explorer”
Ο Νίκος συμμετείχε στο explore το καλοκαίρι και είχε την ευκαιρία να ζήσει κάτι, το οποίο εμείς μέχρι τώρα απλώς φανταζόμασταν!
Αυτό τον Αύγουστο βρέθηκα στη Τιμισοάρα της Ρουμανίας για το πρόγραμμα explore και πέρασα το πιο όμορφο καλοκαίρι της ζωής μου.
Αυτό που κάνει το πρόγραμμα ξεχωριστό πρώτο από όλα δεν είναι ούτε η ομορφιά της χώρας, ούτε ο ΜΚΟ που θα δουλέψεις αλλά οι άνθρωποι που θα γνωρίσεις. Κάποιους ανθρώπους από τη πρώτη στιγμή που τους γνωρίζεις έχουν μια αύρα κάτι διαφορετικό κάτι που σε κάνει να θες να τους γνωρίσεις περισσότερο χωρίς καν να έχετε ανταλλάξει κάτι περισσότερο από μια απλή χειραψία.
Στο δωμάτιο 20 έμενα μαζί με τον Loay από την Αίγυπτο, τον Murat από το Αιζερμπαιτζάν και τον Μάλικ από το Πακιστάν. Κάθε φορά όμως βρισκόταν στο δωμάτιο και κάποιος άλλος, ο Σάσα. Ο Σάσα είναι από την Ουκρανία και έκανε πολύ καλή παρέα με τον Μουράτ και έτσι τον γνώρισα και εγώ. Από τη πρώτη στιγμή αρχίσαμε να την λέμε ο ένας στον άλλο γιατί ξέραμε και οι 2 ότι το παίρναμε στην πλάκα και έτσι αρχίζαμε να γινόμαστε πολύ καλοί φίλοι.
Ποτέ δεν τον ρώτησα για τη κατάσταση στην Ουκρανία γιατί γνώριζα πόσο άσχημα είναι τα πράγματα. Τον έβλεπα να απολαμβάνει τον χρόνο του στο πρόγραμμα και δεν ήθελα να του τη χαλάσω. Ήξερα ότι για αυτόν είναι ένα διάλλειμα από το χάος που επικρατεί στην Ουκρανία.
Δύο εβδομάδες πριν φύγει τον ρώτησα. Είχα δεθεί μαζί του και ήθελα να ξέρω ότι θα ναι ασφαλής εκεί που θα πάει. Μου έδειξε από ένα ουκρανικό site την κατάσταση που επικρατεί και κατάλαβα ότι τα πράγματα είναι πιο επικίνδυνα απ’ ότι νόμιζα. Η πόλη του έχει βομβαρδιστεί και ήταν αναγκασμένος να πάει σε μια άλλη που για την ώρα είναι πιο ήρεμα τα πράγματα. Μου είπε ότι το πιο πιθανό είναι να δει τους γονείς τους σε 6 μήνες γιατί πρέπει να μείνουν πίσω, στην πόλη που γεννήθηκε και είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Ένας άνθρωπος απίστευτα αισιόδοξος, γενναιόδωρος, ευγενικός, με τρομερό χιούμορ και δύναμη να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής, ο άνθρωπος που με έκανε να «ξυπνήσω» και να μάθω να μη το βάζω ποτέ κάτω.
Την τελευταία μέρα ο Σάσα είχε συνειδητοποιήσει ότι θα επέστρεφε στη σκληρή του πραγματικότητα και το άγχος ήταν ολοφάνερο στο πρόσωπό του . Όλο το βράδυ περπατούσαμε στους δρόμους της πόλης πίνοντας καφέ και προσπαθώντας να τον κάνουμε να ξεχαστεί.
Συνεχίζουμε να ανταλλάζουμε τα νέα μας μέσα από το Skype.
Λένε πως κάθε άνθρωπος είναι μια ιστορία, ο Σάσα είναι βιβλίο.
Νίκος Μπουγιούκας
4ο έτος ΔΕΤ
πηγή: AIESEC Aueb